YAŞAMIN KIYISINDAN (Her insanın edecek bir lafı veya yazacak bir cümlesi mutlaka vardır.)

"ACIMAK DUYGUSU" VE "VİJDAN AZABI" İNSANİ İKİ DUYGUDUR... ANCAK İNSANİ OLMASINA KARŞIN YİNE DE BU DUYGULAR İLE BERABER BİR ÖMÜR BOYU YAŞAMAK OLASI DEĞİLDİR... OLA Kİ BÖYLE BİR YAŞAM MAHKUMİYETİ, MUHTEMELDİR Kİ; İNSANIN İÇİNİ PARÇALAR VE ONU ÇÜRÜTÜR.... BU DURUMDA İKİ SEÇENEK KALIYOR İNSAN OLANA; YA ACIMAK YERİNE ACINACAK DURUMU ORTADAN KALDIRMAK... VE HATALARIMIZDAN ARINIP YAPMAMIZ GEREKENLERİ YAPARAK VİJDAN AZABINDAN KURTULMAK.... YA DA ACIDIĞIMIZ VE VİJDAN AZABI DUYMAMIZA NEDEN OLAN HER ŞEYE VE HER KİŞİYE ÖFKELENMEK, KİN BESLEMEK VE SÜREKLİ HAKLI OLMA GEREKÇELERİ ARAMAK... Kİ, KENDİMİZİ KENDİMİZE KARŞI MAĞDUR KILABİLELİM... TOPLUMSAL OLARAK SÜREKLİ BİR ÖFKE HALİ, KİNDARLIK VE SÜREKLİ HAKLI OLMA TELAŞINA DÜŞMÜŞLÜĞÜMÜZ, ACABA "ACIYARAK VE VİJDAN AZABIYLA" YAŞAMAKTAN KURTULMA BİÇİMİNİN BİR ARAYIŞI VE SONUCU OLMASIN SAKIN?

Hangimiz suçlu değiliz ki... Hangimizin yazılı kurallara göre suç olmayan ama aslında ve özünde "suç" olarak değerlendirilebilecek davranışlarımız olmamıştır...  Aslında sorun "suç" denilen davranışın zamana, coğrafyaya ve elbette değişime göre izafe edilmiş göreceliğindedir. Bukowski'nin dediği gibi; "Suçlu yaptığı şeyi genellikle gizlice ya da farklı biçimde yapanların karşısında azınlıkta kalan kişi olarak da tarif edilebilir. "  Yani insanlık tarihinden bu yana çoğumuzun suçluluğunun "suçsuzluğu" aslında gerçekten suçsuz oluşumuzdan değil, suçlarımızın gizliliğinde ya da kılıfına uymuş/uydurulmuş olmasındandır..