YAŞAMIN KIYISINDAN (Her insanın edecek bir lafı veya yazacak bir cümlesi mutlaka vardır.)

Kimi insanlar işte böyledir. Dünyaya gelirler ve yaşadıkları dünyaya aldıklarından daha fazlasını vererek giderler. İşte bu tür insanlar sayesindedir ki; Dünya, hala yaşanılan bir yer olmaya devam etmektedir. Dahası bu insanların bir kısmı, dünyadan ve toplumdan aldıklarının daha fazlasını dünyaya ve topluma vermekle kalmayıp, öyle şeyler yaparlar ki; yaptıkları ile fark yaratırlar ve işte bu fark bazen bir şiir olur, bazen bir roman, bazen bir mücadele bazen de tutkulu bir aşk. Ama daha da mühimi, illa ki "insana insan gibi bakmak" olur. Kimi insanlar vardır, başlarına ne gelirse gelsin asla kindar bir insan olmazlar. Onlar; yağmurun ve güneşin altında yalbır, yalbır yanan kaya parçası gibidirler ve kâh koyun ağıllarının duvarlarında bir taş olurlar, kâh güneye bakan yamaçlarının hemen altında karıncalara yuva. Kollamak ve kucaklamak neymiş, sarmak ve sarmalamak nasıl olurmuş bu insanlar sayesinde öğrenir, bu insanlar sayesinde biraz olsun utanmaktan uzakl

Bir insan için en kalıcı eğitim; İçinde yaşadığı Doğa ile yanı başındaki Annesidir. Sonra Baba, çevre ve okul gelir.. En doğru öğrenme biçimi olan Doğa ile en sıcak öğrenme şekli olan Anne eğitimi insan hayatının görüp görebileceği en güzel şeydir. Okulu önemli ve daha değerli kılmanın tek yöntemi, "doğa kadar doğru", "anne kadar sıcak ve güvenilir" bir eğitim yaklaşımı ve öğretisi ile mümkündür.

Aşk zenginliktir. Ama aşık olmanın birisini zengin kılıp kılmayacağı ise belli değildir. Çünkü zenginlik, aşk değildir. Aşkın ne zaman geldiği ve geleceği belli olmasa da, ne zaman gittiği ve gideceği bellidir. Çünkü aşk, aşık oldum diye söylemeden başlayan ama aşığım demekle de sürdürülebilen bir his değildir. Aşk sadece her önüne gelenin yaşadığını sandığı kimyasal bir duygu kalkışması durumu olsaydı eğer, Aşk üstüne bu kadar söz edilir miydi hiç?

Sizi iktidar yapan bir kitle ve hatta çoğunluk olabilir. Bu elbette bir şeydir. Ama sizi iktidara taşımamış olan bir kitle de vardır. Bu da bir şeydir. Ve hatta eğer konu ve amaç demokrasi ise sizi iktidara taşımamış olan kitle çok daha mühimdir. Burada başka bir konu daha var. İster bir kişi, ister bir kurum ya da isterse bir düşünce olsun hiç fark etmez. Söz konusu kişi ya da kurumdan memnun olmayanlar sayısal olarak artmıyor olabilir.   Lakin memnun olmayanların sayısının artmıyor olması başka bir şey memnuniyetsizliğin öfkeye, nefrete ve düşmanlığa dönüşmesi başka bir şeydir. Asıl olan ve üzerinde önemle durulması gereken şey memnun olmayanların duygu ve düşüncelerinin nereye doğru evrildiğidir. Bugün AKP iktidarına yönelik duygu ve tutumlar sadece memnun olmama değil giderek artan bir nefret ve öfke biçimini almıştır. Çoğunluk sizi iktidara taşır ve orada tutabilir. Bu demokrasilerin ilk basamağıdır sadece. Demokrasilerde asıl olan sizi iktidara taşımayanl

Mevcut iktidar da tıpkı önceki sağ iktidarlar gibi çalışan, ücretli emek insanları dediğimiz başta İŞÇİ SINIFI olmak üzere kitleleri çok sevmiyor. Ve fakat ne ilginçtir ki; iktidarının varlığını ve devamlılığını da bu sınıf insanlarına borçlu. İşte bu Türkiye'nin en içinden çıkılmaz gibi görünen paradoksudur.   Bu paradoks çözümlenmedikçe ki; çözümlenmesi kolay değildir, lakin 1978'lerde  "su kullananın toprak işleyenin" temelinde şekillenen bir siyasi paradigma örneğini bu ülke en canlı biçimiyle yaşanmıştır. Ama bunun için emek insanları dediğimiz başta işçi, köylü olmak üzere memurlardan oluşan dar gelirli kitlelere açık-somut ve ulaşılabilir hedefler sunmak gerekir. Bu işler kuram ve teori temelinde ve çok daha önemlisi tutarsız HALKÇI görünme lafazanlıkları ile asla gerçekleşemez ve gerçekleşemeyecektir. Çünkü bu ülkede en büyük dertlerden birisi muhalif tutarsızlıktır. Ya da daha doğru söylemiyle muhalefetin söylediği ile yaşadığı arasındaki tutar

Doğru insan, cömert insan, iyi insan, dürüst insan olmaz. Doğru davranan, cömert davranan, iyi davranan, dürüst davranan insan vardır.  Dolayısı ile eylem ve eylemlerdir aslında iyi veya kötü olan. İnsan kendisi değil, eylemleridir yararlı veya zararlı olan. Uzun insan, kısa insan, şişman insan, zayıf insan siyahi insan, beyaz insan olur. Lakin iyi veya kötü ya da edepli yada edepsiz insan olmaz. İyi davranış, kötü davranış, edepli ya da edepsiz davranış olur. Dolayısıyla insanların eylemleridir sıfatlandırılması gereken insanın bizzat kendisi yani nesnel olarak var oluşu değildir. Örneğin cinayet işleme potansiyeli insanı katil yapmaz, ancak cinayet işlemesi katil yapar. Şimdi buradan hareketle zaten bizler birbirlerimizi değerlendirirken kimlik ve kişilik açısından birbirlerimizle ilgili yargılarda bulunurken nelere bakıyoruz; birbirimizin siuetine mi yoksa eylemlerine mi? Elbette eylemlerine....   Peki diyelim ki hayatı bu şekliyle kavramaya ve y