YAŞAMIN KIYISINDAN (Her insanın edecek bir lafı veya yazacak bir cümlesi mutlaka vardır.)

Sağlığında, başkanlığı sürecinde, başkanlığı sonrasında ve son olarak ölümünde de görüldü ki; Süleyman Seba farklı bir spor kulübü yöneticisi ve farklı bir futbol adamıymış. Oysa o da futbol piyasasının içindeydi, o da özellikle futbolda seyreden ayak oyunlarının yanı başındaydı ve İstanbul gibi ayrıcalıklı olmak için her şeyin yapılabildiği kurtlar sofrasını iyi tanıyordu. Onun farklılığı her şeye rağmen “insan” kalabilmesindeydi galiba. İnsan dediysek diğerlerinin insan olmadığı anlamı çıkmamalıdır buradan. Diğerlerinin hoyratlığı, sonradan görmeliği ve kendilerini tüketircesine hep kendilerinden söz edilsin istemeleri onların Seba’dan farklı “insan” özellikleridir kastedilen.   Seba çok süslü laflar etmemesine rağmen kendini dinleten birisiydi, muhtemelen karşısındakine değer verdiğinden olsa gerekti. Seba esip gürleyen değil, çok şey söyleyen bir bakış fırlatan, hem kırılgan ama dirençli,  beden diliyle olduğu kadar ruh diliyle de anlatan ve elbette sonuna kada