YAŞAMIN KIYISINDAN (Her insanın edecek bir lafı veya yazacak bir cümlesi mutlaka vardır.)

İstikrar bir düşüncenin, bir duygunun ve bir davranışın çoğunluk olarak sürekliliği değildir. Diğer söylemle istikrar sadece herkes tarafından aynı şeyin, aynı şekilde devamlılığı değildir. Bir duygu, bir düşünce, bir tavır ve bir davranışın çoğunluğu her nedense hep "istikrar" olarak yorumlanmıştır. Oysa bu yanlış bir anlayıştır. Kavramsal olarak da İstikrar bu anlama gelmez. Farklılıkların aynı çizgi de ya da yakın çizgilerde buluşabilmesidir istikrar. Dolayısıyla istikrar bunun için önemli bir kavramdır. Çünkü farklı düşünce ve tutumların ortak noktada buluşması zor ama çok değerlidir. Böylesi toplumsal bir yapı kurulabiliyor ve işletilebiliyorsa o toplumsal yapı uygarlık bağlamında da eşiği çoktan geçmiş demektir. İstikrar çoğunluk ve çoğunlukçuluk değil, çoğulculuktur. Zaten demokrasinin özü de tam budur. İstikrar kavramının hakkını verebilmek emek ister, iyi niyet ister, karşındakine saygı ister ve empati ister. Kolay değildir. Ama başarıldı

Doğa insanoğlunu; Edepli kılar, Haddini bildirir, Mütevaziliğe zorlar, Hizaya getirir, Saygı duydurur, Farklı olmamaya yönlendirir... İşte bu nedenler yüzündendir ki; insanoğlu doğa karşısında kendisini hep daha yetersiz hissetmiş "biricik" ve "muktedir" olması gerektiğini düşünmüş, bunun yollarını aramaya sevketmiştir. Zaten kapitalizmin icadının genetik kodları da burada yatar. İşte bu nedenledir ki; İlerleyen süreçlerde insanın doğa katliamı başlar. Bu doğaya egemen olma güdüsü değil, dürtüsüdür. Bu dürtü kapitalizmdir. Doğa katliamı tarihi kapitalizmin tarihidir aynı zamanda. Biliyor musunuz? Doğanın görkemi insanoğlunda yoktur. Bu görkemin yerine kendini ve kendi görkemini koyma dürtüsünün dışavurumu kapitalizmin inşa ve kar ilkesiyle birleşmesidir ki; İnsanda olmayan görkemin doğadan alınması demektir aynı zamanda. İnsanoğlu doğaya karşı değil, doğa ile birlikte olmayı yeniden öğrenmeye başladığı ve bu öğrendiğini yeryüzünün tümüne bir yaşam biçi